Op zijn dertiende kwam Sidney in aanraking met cocaïne. Later kwam daar nog heroïne bij. Meer dan twintig jaar is hij daaraan verslaafd geweest. Toch heeft hij altijd door zijn geloof geweten dat hij gered zou worden.
Voor die ander
Sidney begint het interview met een mededeling. “Ik werk hieraan mee omdat ik dit graag doe voor Terwille, maar vooral voor andere cliënten zodat ze doorgaan en vooruitkomen in de behandeling.” En dat tekent direct de persoon. Hij denkt altijd graag mee en is bereid om de handen uit de mouwen te steken. Maar dat is niet altijd zo geweest.
In de tijd dat hij drugs gebruikte draaide alles om hem en het krijgen van die drugs. “Mijn broer had een cafetaria en heeft mij verschillende keren uitgenodigd om bij hem te komen werken. Heb ook afspraken met hem gemaakt om dat te doen maar ik ben ze nooit nagekomen.”
“Ik weet niet hoe, maar ik heb altijd gedacht vanuit mijn geloof dat ik gered zou worden van de verslaving. En nu was het dan zover!”
Gered!
Op donderdag 7 februari 2008 “dat weet ik nog precies” is Sidney aangehouden. Op het bureau kwam na de eerste nacht een medewerkster van Terwille bij hem. Hoe wist ze dat hij daar zat? “Waarschijnlijk heeft politieagent Thom gezien dat ik gearresteerd was en heeft hij de medewerkster ingelicht.” Van deze medewerkster van Terwille hoort Sidney van de mogelijkheid om op Bonaire af te kicken en een nieuw leven te beginnen. Dat wilde hij wel.
Vrijdags werd Sidney overgebracht naar Ter Apel. Daar vertelden ze hem dat hij maandag om 8.00 uur opgehaald zou worden om naar Terwille gebracht te worden. “En ja hoor, om 8.00 uur stond Thom daar met een collega om mij op te halen en naar Terwille te brengen. Ik heb daar over nagedacht. Thom moest dus vroeg op staan om mij te halen en naar Groningen te brengen om er zeker van te zijn dat ik ook echt ging. Dat iemand dat voor mij overhad! Dat vond ik wel heel bijzonder!
Toen dacht ik: Ik ben gered!”
Zijn geloof heeft hij altijd wel gehouden. “Ik weet niet hoe, maar ik heb altijd gedacht vanuit mijn geloof dat ik gered zou worden van de verslaving. En nu was het dan zover!”
In het gesprek dat hij bij Terwille had met Gerda, bleek hij een geschikte kandidaat voor het programma van Krusada. In de tijd dat alle papieren in orde werden gemaakt is Sidney naar de Spetse Hoeve in Veelerveen gegaan. Daar heeft hij een maand gezeten. “Dat was een goede tijd daar. Ik ben daar goed opgevangen en zo.”
En toen een vlucht van negen uur naar de Antillen. “Ik kwam om 04.00 uur aan. Ze hebben me leuk ontvangen.”
Het leven daar is goed gestructureerd. “Om 06.30 moet je gedoucht en aangekleed aan tafel zitten. Da’s vroeg hoor!!” Ze leven daar met maximaal 12 mannen bij elkaar. En ze voeden elkaar op. Als er iemand zich niet doucht, krijgt hij dat wel van de anderen te horen.
Wat hij altijd heel erg fijn vond waren de diensten. “Elke week hadden we een dienst. Samen muziek maken voor de Heer vind ik mooi om te doen.” Sidney speelt allerlei percussie-instrumenten en de tamboerijn.
Groningen
Na het half jaar op Bonaire en een half jaar in Dordrecht is hij weer terug in Groningen. “Dertig jaar ben ik verslaafd geweest in Groningen en ik ken dus elk hoekje van de scene. In de eerste drie weken heb ik een terugval gehad. Ik moest nog leren weer om te gaan met Groningen. En van tevoren had ik al bedacht als het gebeurt, dan gaat het zo. En dat gebeurde ook zo. Maar nu weet ik daar goed mee om te gaan, ook omdat ik het niet meer wil!”
Zijn oude leven draaide om drugs. Zijn nieuwe leven draait om de Heer en geeft hem vreugde, plezier en kracht. “Ook heb ik weer contact met mijn dochter. Gisteren was ze nog bij mij. Dat is zo fijn!”
Sidney zoekt ook het contact met andere christenen en gaat daarvoor zondags en door de weeks naar bijeenkomsten. Ook met de buren heeft hij al wat contacten gelegd. Hij is ook een gezelligheidsmens. Een uur met hem is zo voorbij.
Koken
Sidney heeft altijd veel plezier gehad in het koken. Tijdens zijn behandeling heeft hij ook in deze richting gewerkt. “Bij De Hoop maak je eten klaar voor 250 personen en dat elke dag. Dat is geen probleem voor mij. Ik kan alles maken, ik heb ook een tweejarige opleiding tot kok gevolgd. Helaas heb ik het diploma niet gehaald. Theoretisch ben ik niet zo goed. Maar met mijn handen kan ik alles maken. Wat ik zo leuk vond bij De Hoop is de samenwerking in de keuken. We hadden ook een heel leuke groep.”
Hij wil ook weer het liefst in de keuken aan de slag. Het is dat zijn broer zijn cafetaria vijf maanden geleden heeft verkocht anders was hij daar aan het werk gegaan. Sidney wil echter het liefst aan het werk in een restaurant. Dat vind hij toch het allermooiste. “Lekker eten klaarmaken en het de mensen naar de zin maken.”
