“We zijn mens onder de mensen”
Marit ten Klooster werkt sinds 2024 als begeleider op de Spetse Hoeve. Vanuit Hasselt reist ze elke dag 1,5 uur op en neer naar deze beschermde woonlocatie voor mannen die willen re-integreren na een justitieel traject.
Op m’n plek op de Spetse Hoeve
“Ik kwam hier voor een weekje, voor m’n minor GGZ. Aan het eind reed ik weg en dacht ik: nou, dat is nou zuur. Ik wil helemaal niet weg. Tijdens mijn stage bij Terwille liep ik op verschillende plekken mee: ambulant, het Leerhuis… maar op de Spetse Hoeve dacht ik meteen: ja, dit is het. Hier pas ik. Hier wil ik zijn. Ik ben bijna klaar met de opleiding Social Work en werk inmiddels als begeleider op deze bijzondere plek. Na het behalen van mijn diploma, start ik als behandelaar.”
Eerlijk, rauw en met humor
“Ik heb iets met deze mannen. Je hoeft niks op te poetsen of mooier te maken dan het is. Ze zijn eerlijk, soms rauw, vaak grappig. Je kunt zeggen waar het op staat. Ik houd daarvan. We kunnen lachen, maar ook echt de diepte in als het nodig is. Dat geeft energie.”
Mens onder de mensen
“Wat ik hier mooi vind, is dat we echt gelijkwaardig werken. Dat zit niet alleen in hoe we met cliënten omgaan, maar ook met elkaar. Op maandag maken we bijvoorbeeld een weekdoel, ook de begeleiders. We laten als collega zien hoe het met ons gaat. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, we mogen mens zijn. En dat kan in een woonvorm zoals de Spetse Hoeve beter dan ambulant. Je hebt meer tijd, meer echte momenten. Dan speel je een spelletje samen en ben je gewoon mens onder de mensen. Ik ben ook bloedfanatiek, dus als ik verlies… dan zie je dat ook.”
“Wij denken niet in hokjes, maar in mogelijkheden en oplossingen.”
Buiten de lijntjes denken
“Tijdens mijn sollicitatie kreeg ik een bijzondere vraag: “Marit, welk gereedschap ben jij eigenlijk?” Ik dacht even na en zei: “Een schroevendraaier, want ik verbind mensen.” Toen kreeg ik de vervolgvraag: “Ben je een plus- of een min-schroevendraaier?” Ik dacht, dat is een plus, want ik ben positief. Later vroeg ik waarom ik deze vraag kreeg. Ze wilden weten of ik creatief en buiten de lijntjes kon denken. Want zonder dat vermogen kun je cliënten niet goed begrijpen; dan blijf je in hokjes denken. Dat is precies wat Terwille zo anders maakt: wij denken niet in hokjes, maar in mogelijkheden en oplossingen. Dat voel ik ook elke dag terug in hoe we werken”
Met liefde die lange rit waard
“Ik rijd elke dag van Hasselt naar de Spetse Hoeve. Anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. Ja, dat is ver. Maar ik doe het met liefde. In de auto heb ik even tijd voor mezelf. Ik luister een podcast, bel iemand, en als ik thuiskom ben ik ook echt thuis. En wat betreft de verkeersdrukte, ik rijd altijd de goede kant op. En de Spetse Hoeve… die is zó mooi. Links zie je de paarden, rechts de varkens. Dat doet iets met je. Je voelt: dit is een plek waar het leven doorgaat en waar ruimte is om opnieuw te beginnen.”
Marit ten Klooster | begeleider
