Gevolgen van de coronacrisis: Gemakkelijker even contact
De gevolgen van de coronacrisis in onze zorgverlening zijn groot en vergde een grote flexibiliteit van zowel zorgvragers als zorgverleners. We spreken met psychiater en regiebehandelaar Jan van Veen en twee cliënten over hun ervaringen.
Rob: Therapie via beeldbellen
Rob is 39 jaar. Hij heeft een vriendin en twee kinderen, maar door zijn verslavingsproblemen woont hij tijdelijk ergens anders. Sinds het wat beter met hem gaat, komt hij wel regelmatig bij zijn vriendin en de kinderen thuis. Bij Terwille neemt Rob deel aan de terugvalpreventiegroep. Door de corona-maatregelen vindt de groepstherapie op dit moment alleen online plaats. Rob vertelt over zijn ervaringen:
Stanley: Project Mien Stee
Stanley (51) zwerft 10 jaar lang van adres naar adres, tot hij in aanraking komt met het project Mien Stee van Terwille. Hier krijgt hij de kans om van de straat af te komen en een nieuw leven op te bouwen. “Nu heb mijn leven weer in eigen hand en dat voelt goed,” vertelt Stanley
Nastassia: Veel om voor te vechten
Nastassia (34) is een mooie vrouw met twee lieve dochters. Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en komt uit een grote Hindoestaanse familie, waarin veel wordt gedeeld en gevierd. Zo’n leven associeer je niet snel met een alcoholverslaving. Toch moest Nastassia daar tegen vechten. En nu ze clean is, knokt ze nog steeds: “De verslaving zit in mijn hoofd. Ik zal altijd alert moeten blijven.”
Henk en Geja: Seksverslaafd in een relatie
Henk en Geja zijn nuchtere Groningers en geen praters. Toch vertellen ze hun verhaal. Omdat ze zich niet meer willen schamen. Omdat ze de waarheid aan het licht willen brengen. En om anderen hiermee te helpen. Dat ze sámen hun verhaal vertellen, is bijzonder: Henk was jarenlang seksverslaafd. Na 28 jaar huwelijk stelt Geja hem voor een duidelijke keuze: “Je moet hulp zoeken, of anders is het klaar tussen ons.”
Johan: Een pornoverslaving doorbreken
“Aan de buitenkant ben ik een keurige vijftiger. Degelijk: gelukkig getrouwd, een aantal kinderen en kerkelijk actief,” zo beschrijft Johan zichzelf in een paar woorden. “Voor anderen ben ik een steunpilaar.” Maar wat hij met niemand kan delen, is dat hij worstelt met een pornoverslaving. “Ik zat vast in een cirkel. Het lukte me niet om die op eigen kracht te doorbreken.”
Robert: Een leven online
Wie is er tegenwoordig niet online? Veel mensen brengen dagelijks uren door op internet. Mailen, surfen of online een spel doen is heel normaal. Een bekend online spel is ‘World of Warcraft’. Een speler leidt een leven in een virtuele wereld met veel uitdagingen. Maar wat als dit leven aantrekkelijker wordt dan de realiteit? Hoe komt iemand ertoe zijn leven ten koste te laten gaan van echte contacten? Hierover gaat het verhaal van Robert.*
Emiel: Fietsen met je therapeut
Nog tijdens zijn behandeling bij de verslavingszorg van Terwille meldt Emiel (28) zich enthousiast aan voor de Cycle for Hope: een unieke wielertocht van 1200 kilometer, non-stop, in 48 uur. Samen met zijn behandelaar Klaas fietst hij in september mee in Team Terwille. Ook de directeur-bestuurder van de instelling fietst mee. Of dat niet gek is? “Ik vind het juist mooi”, zegt Emiel. In het team merkt hij dat hij zelf ook iets te bieden heeft. “Om de tocht te volbrengen, moeten we elkaar als team blijven motiveren. Niemand kan dit alleen.”
Hendrik: Ik ben er nog steeds
Toen Hendrik door zijn verslaving op straat belandde, sloegen vijf Groningse politieagenten de handen ineen om hem een opnameplek bij de Hoop in Dordrecht te bezorgen. De lange en omslachtige weg naar hulp bracht hen op het idee voor een christelijke intakepost in het Noorden. Nu, bijna 15 jaar later is Terwille uitgegroeid tot een middelgrote professionele GGZ-instelling voor verslavingszorg. Maar hoe is het met Hendrik?
Mike: Zo min mogelijk betutteling
“Een huis is een grote verantwoordelijkheid”, vertelt de inmiddels ex-dakloze Mike, “maar als buddy’s helpen we elkaar hierbij.”
