De buitenlandse Maria komt via mensenhandel in de prostitutie in Nederland terecht. Haar verhaal wordt gekenmerkt door angst. Angst omdat ze niet weg kan lopen bij de mensen die haar ‘bezitten’. Angst voor mensonterende dwang: anderen bepalen hoe ze moet zitten, hoe ze zich moet kleden, hoe ze zich moet gedragen, en wat ze moet doen. Na 2,5 jaar is Maria zichzelf zo kwijtgeraakt dat ze volledig in de war is: “Ik wist niet meer wat links of rechts was.” Via het uitstapprogramma van Terwille lukt het haar om te ontsnappen uit haar verstikkende netwerk.
Maria krijgt een plekje op een veilige verblijfslocatie van Terwille, een voormalige boerderij in een dorp in Nederland. In het ene deel van de boerderij woont een hulpverlener met haar gezin, in het andere deel is er plek voor vrouwen als Maria. Ze krijgt er een eigen kamer en leefruimte. Regelmatig komen er behandelaars en begeleiders van Terwille langs, zodat ze in een huiselijke sfeer de begeleiding en ondersteuning krijgt die ze nodig heeft. Sinds lange tijd ervaart Maria weer hoe het is om vrij te zijn, vrij om zelf beslissingen te nemen over haar leven. Maar de angst laat haar niet zomaar los. Hoewel het huis op een veilige en rustige plek staat, durft ze in het begin niet in de buurt van ramen te komen.
“Ik was bang dat de mensenhandelaren me kwamen zoeken.”
Ze verandert ook regelmatig haar telefoonnummer, omdat ze bang is dat verkeerde mensen via de telefoon invloed op haar leven kunnen uitoefenen. Ze is eerder in aanraking geweest met voodoo en die angst zit diep.
Vanuit het veilige verblijf stroomt Maria door naar een leerhuis. Hier woont ze zelfstandig en krijgt ze de begeleiding die ze nodig heeft. Bijna elke dag komt er een begeleider langs met wie ze kan praten. Zelfs op zondag. En dat voelt goed. “Dat had ik zelf nooit gedaan als ik hen was”, zegt Maria nuchter. “Op de zondag wil je toch met familie zijn? Maar zij waren bij mij.” Samen met haar begeleiders regelt ze praktische zaken en wordt ze wegwijs gemaakt in Nederland. Ze heeft nu een uitkering, zodat ze ook financieel voor zichzelf kan zorgen. Ze is dankbaar voor de vrijheid die ze voelt. Dingen die voor anderen zo normaal zijn, maar voor haar heel bijzonder:
“Ik kan nu zelf bepalen wat ik eet en wanneer ik kook. En ik heb een eigen plek om te slapen. Geweldig!”
Maria heeft leren praten over haar verleden. “Ik ben mezelf weer gaan zien als mens, als human being. Ik hoef geen dingen meer te doen omdat een ander dat zegt, maar ik kan nu dingen doen die ik zelf belangrijk en leuk vindt. Ik voel me weer mens.” Ze woont inmiddels in een eigen huis en ziet met vertrouwen uit naar de toekomst.
