Van verslaving naar acceptatie
Trienko is een cliënt bij Terwille. Op 15-jarige leeftijd raakte Trienko verslaafd aan alcohol. Het drinken werd een dagelijkse gewoonte, die hem jarenlang in zijn greep hield. Inmiddels is hij al tien jaar van de alcohol af, wel kampt hij nog met een drugsverslaving. Door zijn alcoholverslaving kwam Trienko terecht bij Terwille. Hij is ruim 17 jaar in behandeling en stap voor stap heeft hij zijn leven weer op de rit gekregen.
Harde klap
Alles leek de goede kant op te gaan, tot hij enkele maanden geleden te maken kreeg met een tegenslag: zijn stem begon steeds slechter te worden. Hij liep lang rond met een schorre stem voordat hij eindelijk besloot naar de huisarts te gaan. Deze verwees hem direct door naar het ziekenhuis, waar uit onderzoek bleek dat hij een ernstige vorm van keelkanker heeft. Voor Trienko kwam dit nieuws als een harde klap.
Robert
Een ander groot verlies in Trienko’s leven was het overlijden van zijn zoon. Door zijn verslaving raakte hij op jonge leeftijd het contact met zijn zoon kwijt. Jarenlang probeerde hij hem weer te vinden, maar in 2011 hoorde hij het hartverscheurende nieuws: zijn zoon was drie jaar eerder overleden. “Zoiets gun je niemand”, vertelt Trienko. Ze hadden samen ooit het plan om een boottocht te maken, maar dat kwam er nooit van. Als eerbetoon aan zijn zoon kocht Trienko een boot, die hij vernoemde naar zijn zoon Robert.
Stabiel blijven
Nu woont Trienko al drie jaar in een mooie woning in het centrum van Groningen. Hier krijgt hij nog steeds begeleiding om zijn dagelijks leven op orde te houden. Hoewel hij zijn strijd tegen verslaving grotendeels heeft gewonnen, blijft hij behandeling ontvangen om ervoor te zorgen dat hij stabiel blijft. “Dat ik stabiel blijf komt door de echte aandacht die ik krijg bij Terwille,” ligt Trienko toe. Hij heeft een goede band met zijn behandelaar, iets wat volgens hem essentieel is: “Als er geen klik is, hou je dingen achter, en daar heb je alleen jezelf mee.”
Ongeneeslijk ziek
Twee maanden geleden kreeg Trienko het definitieve nieuws dat zijn ziekte ongeneeslijk is. Hoewel hij in eerste instantie boos was, heeft hij de situatie inmiddels geaccepteerd. Hij geniet nu vooral van de mooie momenten die het leven nog te bieden heeft, ondanks de vermoeidheid en de pijn aan zijn stembanden. Zijn droom is om nog een keer met zijn boot te varen, maar de vraag is of zijn gezondheid dat toelaat.
“Er is meer rust door acceptatie.”
Vertrouwen en acceptatie
Trienko kijkt met vertrouwen naar de toekomst, ook al weet hij dat het einde nadert. “Ik weet niet wat er na de dood komt, maar het komt goed,” zegt hij. “Er is meer rust door acceptatie.”
