Samuël: Doelloos op straat
“De straat maakt je verslaafd,” zegt Samuël (27). “Mensen hebben een eigen plek nodig. Hoe korter iemand op straat blijft, hoe beter.” Samuël spreekt uit ervaring. Hij was maandenlang dakloos en “zwierf doelloos rond”, zoals hij zelf zegt. Nu heeft hij weer een huis. “Dit is veel beter dan op straat.”
Sander: Ik rookte al op mijn zevende
Sander groeit op in een gezin met zeven kinderen, waar het heel normaal is om te roken en te blowen. “Ik kreeg mijn eerste sigaret op mijn zevende. Van mijn moeder. Iedereen vond het grappig, behalve mijn vader. Ik heb een paar maanden ongestoord kunnen roken, totdat hij erachter kwam en me de sigaretten afpakte.” Maar Sander is er dan al zo afhankelijk van dat hij zelf stiekem weer begint.
Sanne: In balans na de partnergroep
Sanne is getrouwd met een man die alcoholverslaafd is. Net als veel partners voelt ze zich schuldig aan de verslaving van haar man. Als Sanne bij Terwille binnenkomt, is ze vooral aan het overleven: “Ik was een klein hoopje mens, vol angst, schaamte en schuld. Ik voelde me waardeloos, ik haatte mijzelf.”
Sidney: Gered van verslaving
Op zijn dertiende kwam Sidney in aanraking met cocaïne. Later kwam daar nog heroïne bij. Meer dan twintig jaar is hij daaraan verslaafd geweest. Toch heeft hij altijd door zijn geloof geweten dat hij gered zou worden.
Kornelis: Hier heb ik een naam
Al bijna twintig jaar krijgt de Friese Kornelis (60) ondersteuning van Terwille. De laatste acht jaar komt begeleider Janneke bij hem thuis. Haar trouwe komst is voor Kornelis van grote waarde: “Ik vind het belangrijk dat er iemand komt die ik ken. Dan ben ik geen nummer, maar heb ik een naam.”
